Μετά από ένα διάλειμμα 12 ετών, η Ελβετία έγινε ο διοργανωτής των Χ Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων της εποχής μας, δηλαδή της πόλης του Αγίου Μόριτζ. Τα εγκαίνια του διαγωνισμού πραγματοποιήθηκαν στις 30 Ιανουαρίου 1048, και τα αποτελέσματα συνοψίστηκαν στις 8 Φεβρουαρίου στην τελετή λήξης στο Olympic Speed Skating Sports Palace.
Το μεγάλο διάλειμμα μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων προκλήθηκε από τους αγώνες. Μόνο με την εγκαθίδρυση της ειρήνης, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να επαναλάβει τους αγώνες. Δεν υπήρχε ανταγωνισμός: μόνο οι χώρες που δεν συμμετείχαν άμεσα στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο μπορούσαν να οργανώσουν τη Λευκή Ολυμπιάδα. Δεν υπήρχε μικρή επιλογή: Σουηδία ή Ελβετία. Ως αποτέλεσμα, η τιμή φιλοξενίας των "Revival Games" έπεσε στην ελβετική πόλη St. Moritz, η οποία, σε αντίθεση με τη δηλωμένη Σουηδική πόλη Falun, είχε πλαγιές κατάλληλες για σκι.
Παρά τον μάλλον σύντομο χρόνο που διατίθεται για την προετοιμασία αθλητικών εγκαταστάσεων, η ομάδα υποδοχής έκανε εξαιρετική δουλειά. Δημιουργήθηκαν οργανωτικές επιτροπές, καθεμία από τις οποίες ασχολήθηκε με τη λύση ενός αυστηρά καθορισμένου φάσματος θεμάτων. Σε στενή συνεργασία με την ελβετική κυβέρνηση και τη ΔΟΕ, αυτές οι επιτροπές μπόρεσαν να διοργανώσουν τους πρώτους αγώνες μετά τον αιματηρό πόλεμο χωρίς εμπόδια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το St. Moritz είχε την τιμή να φιλοξενήσει Ολυμπιακούς από όλο τον κόσμο σε αθλητικούς χώρους. Παρά τη λαμπρή διοργάνωση, οι θεατές και οι αθλητές αντιμετώπισαν μεγάλη αναστάτωση λόγω των μικρών περιπτέρων, των διάσπαρτων αντικειμένων όπου διεξήχθησαν οι αγώνες και της απομόνωσής τους από τους χώρους ανάπαυσης. Αθλητικές ομάδες από 28 χώρες έλαβαν μέρος στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, παίζοντας 22 σετ βραβείων. Μεταξύ 669 αθλητών, υπήρχαν μόνο 77 γυναίκες.
Μερικές από τις ταλαιπωρίες που προκλήθηκαν από την απόσταση από τα γήπεδα από τα ξενοδοχεία ήταν κάτι παραπάνω από επισκιάζεται από το θέαμα του διαγωνισμού. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ολυμπιακού κινήματος, μεγάλα χρονόμετρα με ελβετική ακρίβεια έως εκατοστά του δευτερολέπτου εγκαταστάθηκαν σε στάδια, μετρούμε τον χρόνο από την αρχή έως το τέλος. Αυτό κατέστησε δυνατή την αποφυγή επανάληψης της κατάστασης όταν 4 αθλητές από διαφορετικές χώρες ανέβηκαν ένα βήμα στο βάθρο.
Η δύσκολη μεταπολεμική περίοδος επηρέασε τον αριθμό των συμμετεχόντων και των θεατών. Μερικοί αθλητές δεν είχαν καν τον απαραίτητο εξοπλισμό. Για παράδειγμα, οι νορβηγικοί σκιέρ ζήτησαν από την αμερικανική ομάδα τον απαραίτητο εξοπλισμό. Οι γερμανικές και ιαπωνικές ομάδες δεν είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στους αγώνες λόγω του γεγονότος ότι οι χώρες τους ήταν οι επιτιθέμενοι που εξαπέλυσαν τον πόλεμο. Για πρώτη φορά, παρουσιάστηκαν αθλητές από τη Δανία, την Ισλανδία, την Κορέα και τη Χιλή. Η σοβιετική ομάδα ήταν απλώς παρατηρητής.
Εκτός από 9 αθλήματα στα οποία παίχτηκαν μετάλλια (γρήγορο πατινάζ, αλπικό σκι, bobsleigh, cross-country σκι και συνδυασμός, σκελετός, πατινάζ, άλμα σκι και χόκεϊ επί πάγου), πραγματοποιήθηκαν επίσης παραστάσεις επίδειξης στα παιχνίδια: χειμερινό πεντάθλο και το πρωτότυπο του δίαθλου - διαγωνισμοί στρατιωτικές περιπολίες.
Στην ομαδική εκδήλωση, οι νικητές ήταν οι ομάδες δύο χωρών ταυτόχρονα - η Νορβηγία και η Σουηδία, οι οποίες συγκέντρωσαν τον ίδιο αριθμό μεταλλίων. 4 χρυσά, 3 ασημένια και 3 χάλκινα. Το δεύτερο βήμα του βάθρου δεν έγινε από κανέναν, αλλά η Ελβετία ήταν στην τρίτη θέση με 3 χρυσά, 3 ασημένια και 10 χάλκινα μετάλλια.
