Όλος ο κόσμος παρακολούθησε πώς οι αθλητές ανταγωνίζονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε ένα νέο αθλητικό - ομαδικό διαγωνισμό πατινάζ.
Αυτοί οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα θυμούνται ολόκληρο τον κόσμο όχι μόνο για την κλίμακα τους, αλλά και για την εισαγωγή νέων τύπων αγώνων. Η Ρωσία έχει ήδη λάβει το χρυσό της μετάλλιο σε αυτή τη νέα φόρμα - διαγωνισμός πατινάζ σε σχήμα ομάδας. Αλλά πολλοί κριτικοί αναρωτιούνται αν άξιζε να εισαγάγει αυτό το νέο άθλημα; Άλλωστε, πολλές αξιώσεις γίνονται εναντίον του.
Λοιπόν, ποιος είναι ο ανταγωνισμός της ομάδας πατινάζ;
Το δικαίωμα να παλέψουμε για τα Ολυμπιακά μετάλλια δίνεται σε φιλάθλους δέκα εθνικών ομάδων. Ο διαγωνισμός αποτελείται από δύο στάδια: τον ημιτελικό, όπου οι σκέιτερ παίζουν το σύντομο πρόγραμμα. και τον τελικό, στον οποίο οι σκέιτερ δείχνουν το δωρεάν πρόγραμμά τους. Μεμονωμένοι σκέιτερ, γυναίκες και άνδρες, μπορούν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό. καθώς και αθλητικά και χορευτικά ζευγάρια. Για κάθε νίκη, η νικήτρια ομάδα λαμβάνει 10 πόντους και ο ηττημένος - 1 πόντος. Μετά από τέσσερις τύπους ανταγωνισμού στο σύντομο πρόγραμμα, επιλέγονται οι καλύτερες συμμετέχουσες χώρες. Συνολικά, 5 ομάδες φτάνουν στον τελικό, οι οποίες συνεχίζουν να ανταγωνίζονται για τον τίτλο της καλύτερης ομάδας που είναι ήδη σε δωρεάν προγράμματα.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι για ορισμένες χώρες, οι ομαδικοί διαγωνισμοί είναι πολύ ευεργετικοί όσον αφορά τη νίκη των μεταλλίων. Και οι πρώτες χώρες που έχουν κερδίσει το έχουν ήδη αποδείξει αυτό (μιλάμε για τη Ρωσία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες). Ορισμένες χώρες θα πρέπει να σκεφτούν πώς να αντλήσουν συγκεκριμένα είδη. Έτσι, η Ιαπωνία δεν έχει καλά ζευγάρια χορού και η Ιταλία δεν έχει επί του παρόντος ανταγωνιστικά αθλητικά ζευγάρια. Όμως, μην ξεχνάτε ότι επιβάλλεται ένα πολύ ισχυρό φορτίο σε ορισμένους αθλητές, γιατί αντί για τις δύο προδιαγραφές, θα πρέπει να βγουν στον πάγο ήδη 4 φορές, κάτι που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ατομική τους απόδοση.
Όμως, όπως λέει η παροιμία, «η πρώτη τηγανίτα είναι πάντα άμορφη» και ήταν απαραίτητο να σκεφτούμε τους ομαδικούς αγώνες όχι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά τουλάχιστον στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Σε τελική ανάλυση, απαιτείται πρακτική ώστε τόσο οι συμμετέχοντες όσο και το κοινό να μπορούν να εμβαθύνουν στο σύστημα αξιολόγησης και να κατανοήσουν τις αρχές αυτού του διαγωνισμού. Ελπίζουμε ότι στο μέλλον ο ομαδικός διαγωνισμός θα ευχαριστήσει τους οπαδούς τους στα επόμενα πρωταθλήματα και όχι μόνο στους Ολυμπιακούς.
