Η Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλασίας γιορτάζεται στις 3 Μαΐου. Σήμερα είναι ένα κοινό, προσιτό και φιλικό προς το περιβάλλον όχημα. Από πού προήλθε αυτό το δίτροχο όχημα και ποιος το εφευρέθηκε;
Τα ποδήλατα ήταν διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει σήμερα. Το πρώτο πρωτότυπο ενός ποδηλάτου μπορεί να θεωρηθεί μια τετράτροχη εφεύρεση του Ιταλού Giovanni Fontana. Ωστόσο, αυτό το όχημα δεν έγινε δημοφιλές. Οι ακόλουθες πληροφορίες σχετικά με τα ποδήλατα καταγράφηκαν μόλις 400 χρόνια αργότερα. Η έλλειψη αλόγων επέστρεψε στην ιδέα της εφεύρεσης ενός νέου οχήματος.
Το 1813, ο Karl von Drez εισήγαγε μια τετρακίνητη συσκευή που ονομάζεται "μηχανή λειτουργίας". Παρουσίασε την τροποποιημένη εφεύρεση μετά από 5 χρόνια. Έχει ήδη γίνει πρωτότυπο για ένα σύγχρονο ποδήλατο: δύο τροχοί, ένα ξύλινο σκελετό, ένα τιμόνι και μια δερμάτινη σέλα. Το όχημα ζύγιζε 23 κιλά. Σε αντίθεση με τα σύγχρονα, το ποδήλατο εκείνης της εποχής δεν είχε πετάλια, κάτι που το έκανε να μοιάζει περισσότερο με τη σημερινή "ισορροπία".
Από την εφεύρεση του Karl von Dreis, το ποδήλατο έχει υποστεί πολλές αλλαγές. Έτσι, στη δεκαετία του '60 του 19ου αιώνα, οι τροχοί έγιναν χάλυβα, εμφανίστηκαν πετάλια. Ωστόσο, η μοτοσυκλέτα κηρύχθηκε μη ασφαλής, καθώς δεν υπήρχε σύστημα πέδησης. Το ίδιο το όνομα "ποδήλατο" εφευρέθηκε από τον εφευρέτη από τη Γαλλία Joseph Nilsefort. Το ποδήλατο έλαβε πετάλια στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Ο σκωτσέζικος σιδηρουργός Kirkpatrick Macmillan προμήθευσε την εφεύρεση μαζί τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα όχημα που μοιάζει με ένα σύγχρονο ποδήλατο. Ωστόσο, διέφερε στη διαδικασία οδήγησης - τα πεντάλ του ποδηλάτου έπρεπε να ωθηθούν.
Το 1845, ένας μηχανικός από τη Βρετανία, ο Thompson, ανέπτυξε και έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα φουσκωτό ελαστικό για τροχούς και 7 χρόνια αργότερα, ένας Γάλλος εφευρέτης έβαλε πεντάλ στον μπροστινό τροχό ενός οχήματος που έπρεπε να γυρίσει. Ένα ποδήλατο, παρόμοιο με το σύγχρονο, δημιουργήθηκε από τον πλοίαρχο το 1863. Η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος ξεκίνησε από κοινού από τους αδελφούς Olivier, οι οποίοι ήταν βιομηχανικοί και μηχανικοί Pierre Michaud. Ήταν ο τελευταίος που εφευρέθηκε να αντικαταστήσει το ξύλινο πλαίσιο με ένα μεταλλικό.
Πιστεύεται ότι το ίδιο το όνομα "ποδήλατο" δόθηκε στο όχημα από έναν μηχανικό. Το 1969, προκειμένου να προσελκύσει τον πληθυσμό στην εφεύρεση, αποφασίστηκε να διοργανωθούν ποδηλατικοί αγώνες στους δρόμους της Γαλλίας. Επισημάνθηκε ότι ο έλεγχος της δομής είναι διαθέσιμος με τη «δύναμη ενός ελέφαντα και την ευκινησία ενός πιθήκου». Με την πάροδο του χρόνου, το όχημα βελτιώθηκε, άρχισε να κατασκευάζεται κυρίως από μέταλλο, πυκνό καουτσούκ τοποθετήθηκε στους τροχούς, κουφώματα και κοίλα πιρούνια από σωλήνες.
Το 1879, ο Άγγλος εφευρέτης Hillman άρχισε να πουλά ποδήλατα από μέταλλο με ψηλούς τροχούς. Το μέγεθος του μπροστινού τροχού ήταν διπλάσιο από το πίσω μέρος. Αυτά τα ποδήλατα ονομάστηκαν "penny-farthing". Δεν ήταν ασφαλείς, έτσι με την πάροδο του χρόνου, η εφεύρεση άρχισε να κατασκευάζεται με τους ίδιους τροχούς όχι πολύ μεγάλης διαμέτρου.
Το 1884, ο John Kemp, εφευρέτης από την Αγγλία, δημιούργησε ένα νέο μοντέλο του ποδηλάτου, το οποίο ονόμασε "rover" (μεταφράστηκε ως "vagabond", "wanderer"). Είναι ενδιαφέρον ότι ο εφευρέτης αργότερα δημιούργησε την εταιρεία Pover, η οποία εξελίχθηκε σε μια τεράστια ανησυχία για τα αυτοκίνητα. Το νέο μοντέλο του ποδηλάτου βρήκε μια μετάδοση αλυσίδας στον πίσω τροχό, ο ποδηλάτης άρχισε να κάθεται ανάμεσα σε τροχούς που είχαν ίση διάμετρο. Στο μέλλον, οι οδηγοί άρχισαν να βελτιώνονται.
Το 1888 εμφανίστηκαν φουσκωτά ελαστικά από καουτσούκ, το 1898 - πεντάλ φρένου. Στις αρχές του 20ού αιώνα, τα ποδήλατα είχαν μηχανισμό αλλαγής ταχυτήτων. Τέλος, το 1950, χάρη στον ιταλό ποδηλάτη Tullio Campagnolo, εμφανίστηκε ένας σύγχρονος μηχανισμός.
Τον 21ο αιώνα, τα ποδήλατα έχουν γίνει πολύ δημοφιλή. Η ποδηλασία αναπτύσσεται σε πόλεις και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτήν. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι το ποδήλατο θεωρήθηκε προηγουμένως άβολο και επικίνδυνο μέσο μεταφοράς.
