Το να πηγαίνεις για σπορ, φυσικά, είναι καλό, αλλά είναι γεμάτο με πολλούς κινδύνους. Όχι μόνο οι αθλητές και οι προπονητές τους το γνωρίζουν, αλλά και οι γιατροί. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη αθλημάτων, αλλά μερικά από αυτά είναι τα πιο τραυματικά.
Πιστεύεται ότι η καλλιτεχνική γυμναστική, η parkour και η ακροβατική είναι τα πιο τραυματικά αθλήματα. Το Parkour είναι ένα νέο άθλημα του δρόμου που δεν είναι καθόλου ασφαλές. Σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει πρακτικά κανένας παρκουρίστας που δεν έχει τραυματιστεί με διαφορετική σοβαρότητα σε σχέση με τις δραστηριότητές του. Το μεγαλύτερο μέρος των νέων παιδιών που ασχολούνται με αυτό το άθλημα έχει μεγάλο αριθμό τραυματισμών, καθώς δεν ασφαλίζονται και παραμελούν όλα τα μέτρα ασφαλείας (μετακινούνται από σπίτι σε σπίτι, κατά μήκος τοίχων και κιγκλιδωμάτων, καθώς και άλλων αντικειμένων που δεν προορίζονται για Αυτό).
Σε αυτές τις συνθήκες, μπορεί να τραυματίσετε σχεδόν κάθε τραυματισμό. Οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί στο parkour είναι κατάγματα των χεριών, των ποδιών και του λαιμού, των γόνατων και των κάτω ποδιών κατά το άλμα, το τρέξιμο, καθώς και η άρθρωση του καρπού όταν δεν υποστηρίζεται σωστά. Μερικές φορές δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσετε το επιθυμητό εμπόδιο, γι 'αυτό υπάρχουν συχνά τραυματισμοί στα πόδια, καθώς και διαστρέμματα και ακόμη και ρήξεις των τενόντων (αυτό απαιτεί χειρουργική επέμβαση).
Στην ακροβατική και το άλμα από ύψος, οι τραυματισμοί στη φτέρνα είναι πιο συνηθισμένοι σε περίπτωση αποτυχημένης προσγείωσης. Για να αποφύγετε αυτούς τους τραυματισμούς, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε παπούτσια υψηλής ποιότητας, καθώς και να εκπαιδεύσετε την τεχνική προσγείωσης. Οι πιο επικίνδυνοι εξακολουθούν να θεωρούνται κρανιοεγκεφαλικοί και νωτιαίοι τραυματισμοί.
Η καλλιτεχνική γυμναστική και η ακροβατική είναι παραδοσιακά αθλήματα. Ταυτόχρονα, οι αθλητές προπονούνται σε καλά εξοπλισμένα γυμναστήρια, τα οποία μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον αριθμό των τραυματισμών που έλαβαν. Ωστόσο, τα αθλήματα αυτά είναι τα πιο τραυματικά, τα οποία κοστίζουν μόνο προπόνηση έως και δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, καθώς και συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας στην ηλικία των είκοσι. Σπάνια τυχεροί συνεχίζουν την καριέρα τους μέχρι την ηλικία των 25 ετών και άνω.
Οι αθλητές κινδυνεύουν να σχίσουν τους τένοντες και τους μυϊκούς ιστούς, τα σύνθετα κατάγματα των οστών, καθώς και τις χρόνιες παθήσεις του νευρικού συστήματος και της καρδιάς. Τα τελευταία 45 χρόνια, περισσότεροι από 16.000 αθλητές λειτουργούν σε ένα μόνο ιατρικό ίδρυμα, μερικοί από τους οποίους είναι νικητές του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πρωταθλήματος, των Ολυμπιακών μεταλλίων.
