Στη Νότια Αμερική, το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου κερδίζει δυναμική, το οποίο παραδοσιακά παρουσιάζει στους οπαδούς την «κρέμα» των εθνικών ομάδων, καταστρέφει όλες τις προβλέψεις, αποκαλύπτει νέα ταλέντα και αγαπημένα «buries». Ο δεύτερος προκριματικός γύρος δεν έχει τελειώσει ακόμη - και πολλοί από αυτούς έχουν ήδη πέσει και οι υποτιμημένοι συμμετέχοντες έχουν δείξει αρκετά έντονα δόντια.
Ένα από τα μεγαλύτερα δράματα στην αρχή του τουρνουά ήταν η αποτυχία της ισπανικής εθνικής ομάδας, η οποία είχε προηγουμένως πάρει δύο ευρωπαϊκούς τίτλους πρωταθλήματος και το Παγκόσμιο Κύπελλο 2010 στη σειρά, και είχε καταστρέψει όλες τις ελπίδες τους στο τρέχον πρωτάθλημα πριν από τα πλέι οφ. Νούμερο ένα στην κατάταξη της FIFA, ο Red Fury δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην επίθεση των απερίσκεπτων Ολλανδών και των απελπισμένων παρακινημένων Χιλιανών. Είναι συμβολικό το γεγονός ότι η ομάδα ολοκλήρωσε άδοξα το τουρνουά (ο τρίτος αγώνας στην ομάδα μπορεί να ονομαστεί επίσημη αποχαιρετισμός του Fury Roja στον τίτλο) και παραιτήθηκε από τις δυνάμεις του πρωταθλητή την ημέρα που ο βασιλιάς Juan Carlos II της Ισπανίας παραιτήθηκε από το θρόνο - 18 Ιουνίου 2014.
Η πορτογαλική εθνική ομάδα έχασε αμέσως το πρόσωπο στο τουρνουά. Στον εναρκτήριο αγώνα με τους Γερμανούς, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και η παρέα έπαιξαν περισσότερα προσβεβλημένα αγόρια από τους σκληρυμένους κληρονόμους των Eusebio και Luis Figo. Η αμφισβητούμενη ποινή δεν προκάλεσε την «Ομάδα των Επιλεγμένων», όπως καλείται η εθνική ομάδα της Πορτογαλίας, αλλά τους έκανε κυριολεκτικά να «αρρωστήσουν». Τελικά, το αρχικό κίνητρο των Πυρηναίων καταστράφηκε από τον φοβερό Pepe, ο οποίος στάλθηκε για αντιαθλητική συμπεριφορά. Έτσι, η Πορτογαλία έδωσε αμέσως πολλά προβλήματα στον αγώνα για τα πλέι-οφ.
Όχι λιγότερο θλίψη για τους οπαδούς είναι η προοπτική να επιστρέψουμε πολύ γρήγορα για τους παίκτες της Αγγλίας και της Ιταλίας. Στον πρόσωπο με πρόσωπο μονομαχία των ευρωπαϊκών ομάδων, το Blue Squadron κέρδισε και οι εκπρόσωποι του Old World έχασαν τις συναντήσεις τους με την Ουρουγουάη και την Κόστα Ρίκα. Παραδόξως, μόνο οι θρησκευτικοί Κόστα Ρίκα σε αυτήν την ομάδα εξασφάλισαν το δρόμο τους στα πλέι-οφ, αφήνοντας τους τρεις ηγέτες να καταλάβουν ποιος είναι πιο άξιος να τους κρατήσει συντροφιά.
Μεταξύ των Ευρωπαίων που διεκδικούν πραγματικά το πρωτάθλημα είναι οι εθνικές ομάδες της Γερμανίας και, παραδόξως, η Γαλλία και η Ολλανδία. Η ομάδα, με επικεφαλής τον Joachim Loew, μοιάζει με νικηφόρο μηχάνημα. Ισχυρός χαρακτήρας, τακτική ευελιξία, εμπιστοσύνη στο δικό τους αήττητο και, το πιο σημαντικό, το πνεύμα της ενότητας - μερικές φορές βοηθούν τους Γερμανούς περισσότερο από τις ατομικές ιδιότητες των παικτών. Οι Ολλανδοί, από την άλλη πλευρά, μοιάζουν μερικές φορές με ένα επικίνδυνο ξυράφι - δεν φοβούνται κανέναν, σκουπίζουν τα πάντα στο δρόμο προς τον στόχο των αντιπάλων τους και τους πυροβολούν σαν από ένα κανόνι. Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος η λεπίδα να γίνει βαρετή εάν οι χρεώσεις του Louis van Gaal χαθούν πολύ γρήγορα. Οι ειδικοί αναμένουν επίσης τη φωτεινότητα από τη Γαλλία, την οποία η ομάδα του Didier Deschamps, που δοκίμασε τη γλυκύτητα του παγκόσμιου πρωταθλήματος το 1998, δείχνει ήδη επιτυχώς.
