Το Freestyle είναι ένα από τα νεότερα μεταξύ των Ολυμπιακών αθλημάτων. Μπήκε στο επίσημο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων το 1992 στο Albertville, και τέσσερα χρόνια πριν από αυτό, πραγματοποιήθηκαν διαγωνισμοί επίδειξης στο Κάλγκαρι. Το Freestyle περιλαμβάνει τρεις κλάδους - mogul, ακροβατικό άλμα και μπαλέτο σκι. Μέχρι στιγμής, μόνο δύο τύποι έχουν εισέλθει στο Ολυμπιακό πρόγραμμα · οι αγώνες μπαλέτου δεν διεξάγονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μεταφρασμένη από τα Αγγλικά, η λέξη "freestyle" σημαίνει "ελεύθερο στυλ". Αυτό είναι δωρεάν σκι. Αυτό το άθλημα διοικείται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Σκι.
Οι αθλητές άρχισαν να εκτελούν διάφορα ακροβατικά σκι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πρώτη τούμπα ήταν η δεκαετία του 20 του περασμένου αιώνα. Ωστόσο, οι οπαδοί του κλασικού σκι δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν το freestyle ως ανεξάρτητο άθλημα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν τον πήραν σοβαρά και τον θεωρούσαν ένα είδος παράστασης. Οι αθλητές έχουν προσελκύσει με επιτυχία τουρίστες σε ορεινά θέρετρα.
Οι πρώτοι επίσημοι διαγωνισμοί στο νέο άθλημα πραγματοποιήθηκαν το 1971. Μέχρι αυτή τη στιγμή, οι καλύτεροι δάσκαλοι ακροβατικών και moguls έχουν επιτύχει εξαιρετική τεχνική. Οι κανόνες του διαγωνισμού αναπτύχθηκαν και εγκρίθηκαν επτά χρόνια μετά τον πρώτο διαγωνισμό. Τέσσερις σειρές βραβείων παίζονται στους Λευκούς Ολυμπιάδες. Διαγωνισμοί τόσο στο άλμα όσο και στο ακροβατικό άλμα πραγματοποιούνται μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Η πρώτη πειθαρχία της Ολυμπιακής ελεύθερης κολύμβησης ήταν ο κύριος. Αυτός ο τύπος έχει πολλά κοινά με τους παραδοσιακούς τύπους σκι, αλλά διοργανώνονται διαγωνισμοί σε ειδικές λοφώδεις πίστες. Στην «προ-Ολυμπιακή εποχή» αυτά τα κομμάτια εμφανίστηκαν αυθόρμητα. Τα χτυπήματα εμφανίστηκαν από τις συχνές στροφές των σκιέρ στο ίδιο μέρος. Η μοντέρνα πίστα mogul έχει μήκος 250 μέτρα και πιο απότομη από την πίστα σλάλομ. Επιπλέον, ο αθλητής πρέπει να εκτελέσει 2 ακροβατικά άλματα. Λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο η ταχύτητα διέλευσης της απόστασης, αλλά και η τεχνική της στροφής και άλματος.
Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Lillihammer, υπήρχαν ήδη δύο τύποι freestyle. Το πνεύμα ενώθηκε με ακροβατικά άλματα. Οι αθλητές πήδηξαν από τρία τραμπολίνα διαφορετικών υψών. Το μεγαλύτερο έχει ύψος 3,5 m, το μεσαίο - 3,2 m και το μικρότερο - 2,1 m. Στους Αγώνες του 1994 στο Ναγκάνο, υπήρχαν ήδη επτά άλματα σκι και οι αθλητές μπορούσαν να τα επιλέξουν ανάλογα με το γούστο τους. Σε οποιονδήποτε διαγωνισμό ακροβατικού άλματος, λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα δύο άλματος. Το πάνελ των κριτών απονέμει πόντους για την τεχνική απογείωσης, την ποιότητα του ίδιου του άλματος και το ακροβατικό στοιχείο. Λαμβάνεται επίσης υπόψη ο παράγοντας δυσκολίας του άλματος. Κατά την κατασκευή τραμπολίνων για ακροβατικά άλματα, επιβάλλονται μάλλον αυστηρές απαιτήσεις ασφάλειας. Η περιοχή στην οποία προσγειώνονται οι αθλητές πρέπει να καλύπτεται με χαλαρό απαλό χιόνι.
