Το άλμα με σκι από εξοπλισμένα άλματα σκι περιλαμβάνεται στο σκανδιναβικό συνδυασμένο πρόγραμμα σκι και επίσης λειτουργεί ως ανεξάρτητο άθλημα. Η Νορβηγία θεωρείται η γενέτειρα του άλματος για σκι, όπου πραγματοποιήθηκαν ήδη παρόμοιοι διαγωνισμοί το 1840.
Αρχικά, οι σκιέρ πήδηξαν από φυσικές προεξοχές στις πλαγιές των βουνών, αργότερα από ειδικά ανεγερμένες κατασκευές. Το μήκος της πτήσης δεν μετρήθηκε, το ύψος του άλματος ήταν σημαντικό. Η επίσημη εγγραφή της σειράς ξεκίνησε το 1868. Από το 1945, τα άλματα κρίθηκαν επίσης σύμφωνα με την ορθότητα της πτήσης, τη δυναμική ισορροπία, τον έλεγχο του σώματος κατά τις πτήσεις, την τεχνική προσγείωσης και την ψυχαγωγία.
Το πρόγραμμα των πρώτων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων το 1924 περιελάμβανε το άλμα από μια αφετηρία 70 μέτρων και από το 1964 οι σκιέρ έχουν πηδήξει από μια αφετηρία 70 και 90 μέτρων. Από το 1992, μεμονωμένες παραστάσεις πραγματοποιήθηκαν σε ανοιξιάτικα σκάφη με ύψος 90 και 120 μέτρα, ομαδικές παραστάσεις - μόνο σε 120 μέτρα.
Τα άλματα κρίνονται από πέντε κριτές σε ένα σύστημα 20 πόντων. Σε αυτήν την περίπτωση, τα καλύτερα και τα χειρότερα σημάδια απορρίπτονται, υπολογίζονται τρεις μέσες τιμές. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην τεχνική προσγείωσης, καθώς πέφτει ή αγγίζει το έδαφος με τα χέρια του, κάθε κριτής αφαιρεί 10 πόντους. Μόνο οι άνδρες μπορούν να συμμετάσχουν σε επίσημους αγώνες άλματος σκι.
Η τεχνική σκι άλματος έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Οι Νορβηγοί άλτες εξασκούσαν τον τρόπο αλεξίπτωτου άλματος, με τον οποίο μέχρι το 1954 ήταν πρακτικά αμετάβλητοι νικητές στα παγκόσμια πρωταθλήματα και στους Ολυμπιακούς Χειμερινούς Αγώνες.
Στη συνέχεια, το πρωτάθλημα αναλήφθηκε από τους Φινλανδούς, οι οποίοι άλλαξαν το λεγόμενο αεροδυναμικό στυλ. Κατά τη διάρκεια του άλματος, οι σκιέρ άρχισαν να πιέζουν σφιχτά τα χέρια τους στο σώμα και να βρίσκονται σχεδόν παράλληλα με τα σκι. Επιπλέον, οι φινλανδοί άλτες μαντέψαν να εξασθενίσουν το ελατήριο που προσελκύει τις μπότες στα σκι, αυξάνοντας έτσι τον ανελκυστήρα. Από το 1964, όχι μόνο οι Φινλανδοί και οι Νορβηγοί άρχισαν να λαμβάνουν μετάλλια, αλλά και άλτες από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, τη Γερμανία, την ΕΣΣΔ, την Αυστρία, την Πολωνία και τη Σουηδία.
Το 1989, ένας αθλητής από τη Σουηδία, ο Jan Boklev, έκανε μια επανάσταση στην τεχνική του άλματος σκι. Άπλωσε τα δάχτυλα των σκι μετά το σπρώξιμο, το οποίο αύξησε σημαντικά το εύρος των πτήσεων. Στην αρχή, οι κριτές δεν άρεσαν το νέο στυλ και έδωσαν στον Boklev χαμηλά σημάδια για την τεχνική. Όμως, όσον αφορά την απόσταση από το άλμα, απλά δεν είχε ίση και στο μέλλον ολόκληρος ο κόσμος στράφηκε στην τεχνική σχήματος V.
Το νέο στυλ άλματος έχει δημιουργήσει ένα νέο προφίλ άλματος που είναι πιο επιμήκη. Οι αθλητές, απομακρύνοντάς τους μακριά τους, πιάνουν τα ρεύματα του αέρα και ανεβαίνουν σαν ανεμόπτερα. Αυτό κατέστησε δυνατή την αύξηση της ασφάλειας των πτήσεων.
