Το Ολυμπιακό κίνημα βελτιώνεται συνεχώς, ωστόσο, δυστυχώς, εκτός από τα θετικά, υπάρχουν και αρνητικές τάσεις στην ανάπτυξή του. Ωστόσο, η ΔΟΕ δίνει μεγάλη προσοχή στα προβλήματα των Αγώνων και προσπαθεί να τα λύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Υπάρχουν πολλές θετικές τάσεις μεταξύ των κύριων τάσεων στο σύγχρονο Ολυμπιακό κίνημα. Αυτό αφορά ειδικότερα τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων Νεολαίας. Οι πρώτοι καλοκαιρινοί αγώνες άρχισαν να διεξάγονται μόνο το 2010, και οι χειμερινοί - το 2012. Οι προκάτοχοι των Ολυμπιακών Αγώνων Νεολαίας ήταν παγκόσμιοι διαγωνισμοί στους οποίους συμμετείχαν κατώτεροι αθλητές, των οποίων η ηλικία κυμαινόταν από 14 έως 18 ετών. Ο σκοπός της διοργάνωσης τέτοιων εκδηλώσεων ήταν η επιθυμία να συμμετάσχουν νέοι στο επίσημο Ολυμπιακό κίνημα, να βοηθήσουν τους νέους να πραγματοποιήσουν τα ταλέντα τους, και επίσης να βρουν ισχυρούς αθλητές που θα είναι άξιοι να εκπροσωπήσουν τις χώρες τους στους επόμενους αγώνες.
Μια άλλη θετική τάση ήταν η σταδιακή συμμετοχή των γυναικών στο Ολυμπιακό κίνημα και η διόρθωση των ασυμμετριών των φύλων. Μέχρι το 1981, καμία γυναίκα δεν ήταν μέλος της ΔΟΕ, δεδομένου ότι η απόφαση για τη σύνθεση της επιτροπής ελήφθη από τα μέλη της, δηλ. οι άνδρες. Ακόμα και το 1999, από τα 113 άτομα της ΔΟΕ, υπήρχαν μόνο 13 γυναίκες και τα γυναικεία αθλήματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες άρχισαν να αναγνωρίζονται μετά το 2000, όταν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ προσπάθησαν να αποδείξουν ότι μπορούσαν να ανταγωνιστούν την αξιοπρέπεια. Η στάση απέναντι στα γυναικεία αθλήματα παραμένει ασαφής τώρα, ωστόσο, έχουν προκύψει θετικές τάσεις σε αυτό το θέμα.
Δυστυχώς, υπάρχει επίσης ένα ορισμένο ποσό αρνητικότητας. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις των μελών της ΔΟΕ, ο κύριος στόχος του σύγχρονου Ολυμπιακού κινήματος είναι η βελτίωση της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ πολιτών διαφορετικών χωρών, παρατηρείται η αντίθετη τάση. Το 1964, κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα ως μέρος των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οπαδοί, δυσαρεστημένοι με τις ενέργειες των διαιτητών, ξεκίνησαν έναν αγώνα, στον οποίο περισσότεροι από 300 άνθρωποι πέθαναν και περισσότεροι από 600 τραυματίστηκαν σοβαρά. Η Ολυμπιακή ιδεολογία, που βασίζεται στην αγάπη, την αμοιβαία κατανόηση και τη δικαιοσύνη, δεν λειτουργεί πάντα και, δυστυχώς, τα αποτελέσματα των Αγώνων συχνά προκαλούν σοβαρά σκάνδαλα. Ένα παράδειγμα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σολτ Λέικ Σίτι.
Και, τέλος, μια άλλη δυσάρεστη τάση ήταν η υπερβολική πολιτικοποίηση του κινήματος. Μεμονωμένοι αθλητές, ή ακόμα και ολόκληρες χώρες, κανονίζουν μποϊκοτάζ ή, ακόμη χειρότερα, επιδεικνύουν πλήρη σεβασμό, παραβιάζοντας προφανώς τους κανόνες της διοργάνωσης. Ακόμη και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Σότσι του 2014 είναι αμφιλεγόμενοι, και οι Αμερικανοί βουλευτές προτείνουν ακόμη και ένα κοινό μποϊκοτάζ ΗΠΑ-Ευρώπης. Δυστυχώς, λίγοι πολιτικοί καταλαβαίνουν πόσο καταστροφικές τέτοιες ενέργειες είναι για το Ολυμπιακό κίνημα στο σύνολό του.
