Στις 16 Ιουνίου 2012, η ρωσική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου ολοκλήρωσε την απόδοσή της στο EURO 2012. Αυτή η είδηση συγκλόνισε πολλούς οπαδούς, επειδή βασίζονταν σε ένα εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα. Η ομάδα στην οποία έπαιξαν οι Ρώσοι δεν ήταν πολύ δυνατή και πολλοί προέβλεπαν μια εξαιρετική έξοδο από αυτήν. Το πρώτο παιχνίδι δεν απογοήτευσε τους οπαδούς, αλλά μετά το τελευταίο, πολλοί ήταν σε πραγματικό πένθος.
Το πρώτο παιχνίδι των Ρώσων, στο οποίο η ομάδα έπαιξε εναντίον των Τσέχων, ήταν λαμπερό και αξέχαστο. Το αποτέλεσμα 4: 1 ευχαρίστησε πολλούς Ρώσους οπαδούς. Όλα σε αυτόν τον αγώνα ήταν υπέροχα: γρήγορες επιθέσεις, ικανές ενέργειες στο κέντρο του γηπέδου, ισχυρή άμυνα. Η αντίπαλη ομάδα δεν μπορούσε να κάνει σχεδόν τίποτα.
Αλλά οι ακόλουθοι αγώνες απογοήτευσαν τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι με την Πολωνία ήταν αργό, πιθανώς λόγω κόπωσης μετά τη νίκη επί των Τσέχων. Ένας από τους λόγους για την ήττα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είναι ότι οι Ρώσοι ποδοσφαιριστές ήταν ανενεργοί στο δεύτερο αγώνα. Δεν μπορούσαν να κερδίσουν, δεν είχαν δύναμη, ταχύτητα, ακρίβεια.
Ίσως ένα από τα λάθη ήταν η αλλαγή του επιθετικού στο πρώτο μισό του παιχνιδιού με την Πολωνία. Αντί του Alan Dzagoev, που έδειξε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, ο Marat Izmailov βγήκε, ανίκανος να ξεχωρίσει σε αυτό το πρωτάθλημα. Μπορείτε να μιλήσετε για πολύ καιρό για την κούραση του Άλαν, επειδή ήταν ένας από τους καλύτερους σκόρερ στο πρωτάθλημα και έκανε πραγματικά το καλύτερο του, αλλά ίσως θα μπορούσε να είχε σημειώσει περισσότερα. Η Ρωσία δεν είχε πραγματικά νέα δύναμη, οι παίκτες δεν ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά η αντικατάσταση ενός βασικού παίκτη, πιθανότατα, ήταν ο λόγος για τον οποίο το παιχνίδι με την πολωνική ομάδα έληξε με ισοπαλία.
Ο τελευταίος αγώνας δεν προκάλεσε ενθουσιασμό μεταξύ των Ρώσων οπαδών. Άλλωστε, οι Ρώσοι έχουν νικήσει την ελληνική εθνική ομάδα πολλές φορές. Ναι, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ο αντίπαλος ήταν αδύναμος, καθώς οι Έλληνες κέρδισαν το EURO 2004. Όμως, όπως θυμούνται πολλοί οπαδοί, ήταν εκείνο το τουρνουά που οι Ρώσοι ποδοσφαιριστές νίκησαν Έλληνες ποδοσφαιριστές. Και το 2012, πολλοί προέβλεπαν νίκη για τη Ρωσία. Οι απεργίες μεγάλης εμβέλειας ήταν ένα από τα κύρια λάθη που οδήγησαν σε ένα θλιβερό αποτέλεσμα. Πιθανότατα, ήταν η στάση του προπονητή. Οι Ρώσοι δεν είναι συνηθισμένοι σε αυτό το είδος δράσης, συνήθως παίζουν πέρασμα στις ίδιες τις πύλες του εχθρού. Και αν συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο, πιθανότατα θα αποχώρησαν από την ομάδα.
Οι φόβοι του Dick Advocaat ήταν κατανοητοί, η ελληνική εθνική ομάδα φημίζεται για την υπεράσπισή τους. Και ένα παιχνίδι με μεγάλα σουτ θα μπορούσε να είχε τελειώσει με τη νίκη. Αλλά ήδη στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα, κατέστη σαφές ότι αυτές οι ενέργειες ήταν λανθασμένες. Ωστόσο, δεν υπήρχε νέα εγκατάσταση από τον προπονητή. Οι Ρώσοι προσπάθησαν να χτυπήσουν το γκολ σχεδόν από τη μέση του γηπέδου. Δυστυχώς, οι Ρώσοι ποδοσφαιριστές δεν είναι ιδιαίτερα ακριβείς, είναι ευκολότερο για τους να χτυπήσουν, καθώς βρίσκονται κοντά στο γκολ. Αλλά δεν μπορούσαν να πάνε εναντίον του προπονητή.
Λοιπόν, το τελευταίο πιθανό λάθος είναι το παιχνίδι του τερματοφύλακα. Αντίθετα, η απόφαση του προπονητή να επιλέξει τερματοφύλακα. Εάν ο Akinfeev βρισκόταν στο γκολ, ίσως θα υπήρχαν λιγότερα γκολ που θα σημειωθούν κατά της ρωσικής εθνικής ομάδας. Πολλοί μπορούν να πουν ότι ο Ιγκόρ δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση, επειδή είχε σοβαρό τραυματισμό. Αλλά τα πρόσφατα παιχνίδια του αποδεικνύουν ότι εξακολουθεί να είναι ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη. Ο Malafeev είναι καλός τερματοφύλακας, στέκεται με αυτοπεποίθηση στο γκολ, απωθώντας ακόμη και σοβαρές επιθέσεις. Αλλά δεν έχει τη διαίσθηση, το όραμα του παιχνιδιού. Αν και ο Akinfeev έχει λιγότερη εμπειρία, έχει μια αίσθηση που κάνει τις ενέργειές του σχεδόν λαμπρές.
Η απώλεια στο UEFA EURO 2012 συνέβη για δύο λόγους. Πρώτον, λόγω του γεγονότος ότι ορισμένοι παίκτες δεν μπόρεσαν να δείξουν το παιχνίδι στο οποίο βασίζονταν εκατομμύρια οπαδοί. Χαμηλή ταχύτητα, έλλειψη ακριβών λήψεων, ανακριβή περάσματα, όλα αυτά ήταν, δυστυχώς. Ο δεύτερος λόγος για την απώλεια ήταν οι λανθασμένες αποφάσεις του προπονητή, ο οποίος φάνηκε να βιάζεται να φύγει από τη ρωσική εθνική ομάδα το συντομότερο δυνατό.
