Το 1964, οι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν στην ιαπωνική πρωτεύουσα, Τόκιο. Αυτοί ήταν οι πρώτοι Αγώνες στην Ασία στη σύγχρονη ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Η εφαρμογή τους στην «νησιωτική αυτοκρατορία», που πρόσφατα ηττήθηκε στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα για την Ιαπωνία στο δρόμο της επανένταξης στον σύγχρονο πολιτισμό.
Η ψηφοφορία στο χώρο των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων XVIII πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο κατά την 55η σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Αυτό συνέβη το 1959, εκτός από το Τόκιο, δύο ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ήταν διεκδικητές - η Αυστριακή Βιέννη και οι Βελγικές Βρυξέλλες, καθώς και το Αμερικανικό Ντιτρόιτ. Το πλεονέκτημα του Τόκιο αποδείχθηκε απόλυτο - ήδη στον πρώτο γύρο, ψηφίστηκαν 34 ψήφοι για αυτό και όλοι οι άλλοι υποψήφιοι κέρδισαν μόνο 24 συνολικά. Επομένως, δεν χρειάστηκαν επόμενοι γύροι ψηφοφορίας και η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας πήρε το ευκαιρία να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς για δεύτερη φορά. Η προηγούμενη προσπάθεια φιλοξενίας των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ιαπωνία ήταν στους ΧΙΙ καλοκαιρινούς αγώνες του 1940, οι οποίοι μετακινήθηκαν για πρώτη φορά στη Φινλανδία λόγω της Ιαπωνικής επίθεσης στην Κίνα και στη συνέχεια ακυρώθηκαν εντελώς λόγω του ξεσπάσματος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Τόκιο είναι μια πόλη πολλών εκατομμυρίων δολαρίων στο μεγαλύτερο από τα ιαπωνικά νησιά (Honshu). Η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας ήταν ήδη μία από τις μεγαλύτερες πόλεις στον κόσμο τον 18ο αιώνα. Αν και οι οικισμοί στο έδαφος του σημερινού Τόκιο χρονολογούνται από την εποχή των λίθων, η επίσημη ιστορία του ξεκινά με ένα φρούριο που χτίστηκε τον 12ο αιώνα στην είσοδο του κόλπου στις ακτές του Ειρηνικού. Στη συνέχεια, αυτός ο οικισμός έφερε το όνομα Έντο και η πόλη έγινε η πρωτεύουσα το 1869, όταν έλαβε το σύγχρονο όνομά της.
Όταν οι προετοιμασίες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες άρχισαν στη χώρα, ξεκίνησε μια οικονομική ανάκαμψη και η διοργάνωση ενός τόσο μεγάλου διεθνούς φόρουμ έγινε καταλύτης σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης της πρωτεύουσας. Με την έναρξη των παιχνιδιών, η υποδομή της πόλης και οι επικοινωνίες βελτιώθηκαν σημαντικά - ένα τραμ υψηλής ταχύτητας ξεκίνησε, το αεροδρόμιο εκσυγχρονίστηκε και ολοκληρώθηκε η τοποθέτηση καλωδίου επικοινωνίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για πρώτη φορά, έγινε δυνατή η μετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων μέσω δορυφόρου επικοινωνίας. Έξι νέες αθλητικές εγκαταστάσεις χτίστηκαν στην πόλη και δεκάδες υπάρχουσες εκσυγχρονίστηκαν - συνολικά, 33 από αυτές συμμετείχαν στους θερινούς αγώνες XVIII.
Ο αυτοκράτορας Χιροχίτο άνοιξε επίσημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες στις 10 Οκτωβρίου 1964 και η τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε στις 24 Οκτωβρίου. Σε δύο εβδομάδες, περισσότεροι από 5100 αθλητές από 93 χώρες διαγωνίστηκαν για 163 σετ βραβείων. Ο μεγαλύτερος αριθμός από αυτούς (96) θα μπορούσε να κερδηθεί από τους Ολυμπιονίκους από τη σοβιετική εθνική ομάδα και οι Αμερικανοί αθλητές ήταν μόνο 6 μετάλλια πίσω, αλλά με το ίδιο ποσό ήταν μπροστά από τους αντιπάλους τους από την ΕΣΣΔ στον αριθμό των χρυσών βραβείων.
