Για κάποιο λόγο, το ποδόσφαιρο δεν θεωρείται άθλημα για τις γυναίκες. Όσοι είναι απολύτως σίγουροι για αυτό δεν ντρέπονται, για παράδειγμα, από το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές γυναικείες ποδοσφαιρικές ομάδες στον κόσμο, και οι καλύτερες εθνικές ομάδες συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα παγκόσμια πρωταθλήματα. Τα κορίτσια έχουν επίσης αρκετά επιχειρήματα κατά του ποδοσφαίρου. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα πραγματικά αδιαμφισβήτητο: "Επειδή δεν τον αγαπάμε, δεν τον συμπαθούμε!"
Στην μπάλα και από την μπάλα
Πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι τέσσερις κύριες κατηγορίες κοριτσιών εμφανίζονται περισσότερο ή λιγότερο σταθερά στα περίπτερα. Ο πρώτος από αυτούς, κατά κανόνα, είναι αρκετά νέος, ονομάζεται "κορίτσια θαυμαστών". Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τις συζύγους και τις φίλες των ποδοσφαιριστών που έρχονται συχνά από ανάγκη και συνήθως κάθονται το ένα δίπλα στο άλλο. Το τρίτο αποτελείται από ενήλικες νεαρές κυρίες που επισκέπτονται το στάδιο κυρίως για «να εμφανιστούν και να δουν άλλους».
Τέλος, η τέταρτη ομάδα, η μικρότερη, περιλαμβάνει εκείνους που προσελκύονται από το ίδιο το παιχνίδι. αγαπούν όχι μόνο τον εαυτό τους και τους παίκτες, αλλά και το ποδόσφαιρο. Όλα τα άλλα κορίτσια, που δεν μπορούν να τραβηχτούν στον αγώνα από το λάσο, χωρίζονται σε δύο ακόμη «ομάδες». Ένα από αυτά περιλαμβάνει κυρίες, ποδοσφαιριστές και οπαδούς που τους αρέσει ανοιχτά.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από αυτούς που παραμένουν εντελώς αδιάφοροι ακόμη και σε τόσο φαινομενικά εκπληκτικά, από την άποψη των ανδρών, γεγονότα όπως η διεξαγωγή των Ολυμπιακών ποδοσφαιρικών τουρνουά γυναικών. Ή η παρουσία πολλών κοριτσιών στα περίπτερα κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία. Αλλά σίγουρα δεν δίνουν παράδειγμα για να ακολουθήσουν: «Κρατούνται, λοιπόν τι; Παγκόσμιο Πρωτάθλημα? Και τι με νοιάζει; Κορίτσια στα περίπτερα; Το πρόβλημά τους. Δεν θέλω και δεν κοιτάω, δεν υπάρχει ενδιαφέρον και χρόνος ».
Και ο Μπάμπα Γιάγκα είναι εναντίον
Τι γίνεται λοιπόν με εκείνες τις κυρίες που θεωρούν σοβαρά το ποδόσφαιρο μια από τις πιο δημοφιλείς διαστροφές στον κόσμο, και ο Γερμανός τερματοφύλακας Neuner δεν μπορεί να διακριθεί, από την αγωνία ενός συζύγου ή ενός φίλου, από τον βραζιλιάνο επιθετικό Neymar; Ποιος είναι ο λόγος για τέτοια αδιαφορία ή ακόμη και αρνητικότητα; Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με αυτό το θέμα · συνήθως δεν συμπίπτουν μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Οι δύο τελευταίες ομάδες έχουν περισσότερα από αρκετά επιχειρήματα για να εξηγήσουν την αρχική τους θέση. Το πιο δημοφιλές μεταξύ άλλων είναι η απροθυμία αναγνώρισης του ποδοσφαίρου ως «γυναικείου» αθλήματος, όπως, για παράδειγμα, συγχρονισμένη κολύμβηση ή ρυθμική γυμναστική. Με σχεδόν θεατρική εμφάνιση, φωτεινά φώτα, όμορφη μουσική και έξυπνα μαγιό. Σε τελική ανάλυση, αυτό είναι το ποδόσφαιρο για αγόρια από την παιδική ηλικία, ένα οικείο και κατανοητό επάγγελμα, συνήθως δεν παίζουν «κούκλες» και «κλασικά».
Και οι περισσότερες γυναίκες έχουν εντελώς διαφορετικά ζωτικά ενδιαφέροντα και πάθη, το ποδόσφαιρο δεν ισχύει για αυτούς με κανέναν τρόπο. Μαζί του, οι κυρίες είναι άβολα, ακόμη και βαριούνται. Επιπλέον, στο μυαλό πολλών από αυτούς, το ποδόσφαιρο συνδέεται με κάτι αρνητικό επίσης επειδή οι άνδρες λατρεύουν να το παρακολουθούν, να πίνουν πολύ μπύρα και να φωνάζουν δυνατά σε κάθε επικίνδυνη στιγμή, μερικές φορές άσεμνα. Ταυτόχρονα, όλοι και όλοι στον κόσμο ξεχνιούνται, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας. Το οποίο, από την άποψη πολλών συζύγων και κορών, είναι αντίθετο με την κοινή λογική.
Βρώμικο φως "Rubin"
Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στα στάδια, ειδικά στα ρωσικά. Μια νεαρή γυναίκα, εκτός αν, φυσικά, είναι σύζυγος ενός παίκτη μιας από τις συμμετέχουσες ομάδες και όχι ενός αθλητικού δημοσιογράφου, είναι σχεδόν ρεαλιστικό να φέρετε όμορφα από το χέρι στην αρένα. Το θέμα εδώ δεν είναι καν ότι η συνεδρίαση για περισσότερες από δύο ώρες σε ένα ανοιχτό γήπεδο, και οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου, είναι άβολα και άβολα: σκονισμένο, υγρό, θυελλώδες, ζεστό / κρύο, όχι πολύ καθαρό, υπάρχουν σφυρίχτρες και κατάρα παντού, προσοχή στην ομορφιά σας κανείς δεν πληρώνει.
Ένα από τα σημαντικά αρνητικά σημεία είναι οι κανόνες που είναι πολύ ακατανόητοι για τα περισσότερα κορίτσια. Ως το δίωρο παιχνίδι το ίδιο, και μπαίνοντας μέσα και έξω από το γήπεδο. Φωτοβολίδες, βόμβες καπνού, μάχες, πανδαιμόνιο, αναζητήσεις, έλεγχοι τσαντών, τεράστια άλογα της αστυνομίας, ταραχές με αστυνομία - όλα αυτά είναι αμετάβλητα και όχι πολύ ελκυστικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ρωσικού ποδοσφαίρου.
Έτσι, το καλοκαίρι του 2014, ένα σκάνδαλο βρήκε σε όλη τη Ρωσία, το οποίο συνέβη στο Καζάν πριν από τον αγώνα με τη συμμετοχή των τοπικών Ρούμπιν και Μόσχας Σπάρτακ. Η αστυνομία, επιτρέποντας στους οπαδούς της Μόσχας, μεταξύ των οποίων υπήρχαν πολλά κορίτσια, να εισέλθουν στο βάθρο, όχι μόνο έψαξαν το τελευταίο, αλλά και ζήτησαν να γυμνήσουν. Διαφορετικά, απειλώντας να απαγορεύσει το πέρασμα.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι οι αστυνομικοί, για τους οποίους οι ανώτατοι αξιωματούχοι του Υπουργείου Εσωτερικών του Ταταρστάν μεσολάβησαν λίγες μέρες αργότερα, εξήγησαν τις παράνομες ενέργειές τους ως αγώνα για την ασφάλεια και την καταπολέμηση του χουλιγκανισμού ποδοσφαίρου. Χωρίς καν να ζητήσω συγγνώμη από τα κορίτσια που έγραψαν δηλώσεις στο δικαστήριο. Ποιος λοιπόν, μετά από κάτι τέτοιο, τολμά να επιστρέψει σε μια τέτοια «φιλόξενη» αρένα;
