Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα επαφής, μια πολεμική τέχνη στην οποία οι αντίπαλοι χτυπούν ο ένας τον άλλον στο σώμα. Είναι πιθανό να κερδίσετε τον αγώνα μπροστά από το χρόνο, ρίχνοντας τον αντίπαλο προς τα κάτω, υπό την προϋπόθεση ότι εντός 10 δευτερολέπτων δεν ανεβαίνει και πείσει τον διαιτητή ότι μπορεί να συνεχίσει τον αγώνα.
Κλασική πυγμαχία
Ο μποξ μπορεί να είναι ερασιτέχνης ή επαγγελματίας. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι οι εργάτες και οι υπάλληλοι του γραφείου ασχολούνται με τον ερασιτεχνικό μποξ στον ελεύθερο χρόνο τους. Οι ερασιτέχνες μπόξερ είναι οι ίδιοι αθλητές που αποδίδουν σύμφωνα με ελαφρώς διαφορετικούς κανόνες από τους επαγγελματίες μπόξερ. Παρεμπιπτόντως, οι ερασιτέχνες μπόξερ συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι εξωτερικές διαφορές μεταξύ των μπόξερ που παίζουν σε επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς διαγωνισμούς είναι ότι ο πρώην αγωνίζεται με γυμνό κορμό και χωρίς προστατευτικά κράνη. Τα επαγγελματικά γάντια του μποξ είναι κάπως ελαφρύτερα, οπότε η απορρόφηση των χτυπημάτων είναι χειρότερη από αυτή των ερασιτεχνών σε παρόμοιες κατηγορίες. Το Fight amateurs αποτελείται από 3 γύρους, με διαλείμματα 1 λεπτού. Οι επαγγελματίες παλεύουν συνήθως 10 έως 12 γύρους. Μερικές φορές ο αριθμός των γύρων μπορεί να είναι μικρότερος από 10, αλλά πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι από 3 από αυτούς.
Οι επαγγελματίες μπόξερ δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οπότε οι νέοι μαχητές προσπαθούν να κερδίσουν τους Ολυμπιακούς το συντομότερο δυνατό και στη συνέχεια να συνεχίσουν την καριέρα τους στον επαγγελματικό μποξ, κερδίζοντας μεγάλα χρηματικά ποσά για συμμετοχή σε αγώνες.
Υπάρχει επίσης ένα ημι-επαγγελματικό πρωτάθλημα πυγμαχίας, όπου οι αθλητές αποδίδουν χωρίς πουκάμισα και κράνη και μπορούν να κερδίσουν χρήματα για συμμετοχή σε αγώνες, αλλά διατηρούν το δικαίωμα να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το Combat sambo είναι πολύ πιο κοντά στο αθλητικό sambo παρά στο μποξ, ωστόσο, οι γροθιές δεν είναι ουσιαστικά διαφορετικές από αυτές του μποξ.
Σπορ παρόμοια με την πυγμαχία
Η ταϊλανδέζικη πυγμαχία, ή Muay Thai, εμφανίστηκε στην Ταϊλάνδη πριν από 2.000 χρόνια. Η διάτρηση στο Muay Thai μοιάζει κυρίως με τις γροθιές στην κλασική πυγμαχία. Υπάρχει επίσης ένα τρύπημα, γάντζος, κούνια και άνω κομμάτι εδώ. Ωστόσο, στην ταϊλανδέζικη πυγμαχία, εκτός από γροθιές, κλωτσιές, κνήμες, γόνατα και αγκώνες επιτρέπονται. Το Muay Thai είναι ένα πιο τραυματικό άθλημα από την πυγμαχία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Muay Thai δεν είναι μέρος του συστήματος των Ολυμπιακών Αγώνων.
Το Muay Thai, όπως και η πυγμαχία, μπορεί να είναι ερασιτεχνικό και επαγγελματικό. Οι ερασιτέχνες αποδίδουν σε κράνη και προστατευτικά που καλύπτουν το πόδι. Οι επαγγελματίες δεν έχουν τέτοια στοιχεία στον εξοπλισμό τους.
Οι μικτές πολεμικές τέχνες χρησιμοποιούν επίσης συχνά τεχνικές πυγμαχίας με γροθιές.
Το Kickboxing ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1960. Είναι πιο κοντά στην κλασική πυγμαχία από την Ταϊλάνδη. Απαγορεύονται τα χτυπήματα αγκώνων και γόνατων εδώ, αλλά μπορείτε να κλωτσήσετε τον αντίπαλό σας. Οι γροθιές είναι παρόμοιες με τους μπόξερ. Εκτός από τα λακτίσματα, επιτρέπονται επίσης σάρωση στο kickboxing.
