Οι δρόμοι με ποδήλατο γίνονται σε πλακόστρωτους δρόμους. Οι αθλητές χρησιμοποιούν ποδήλατα δρόμου. Τέτοιοι διαγωνισμοί περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων από το 1896.
Η οδική ποδηλασία χρονολογείται από το 1868. Ο πρώτος μεγάλος αγώνας ποδηλασίας πραγματοποιήθηκε το 1869 στην απόσταση Παρίσι-Ρουέν. Τότε οι αθλητές κάλυψαν 120 χλμ. Η μέση ταχύτητα του νικητή της, Moore από την Αγγλία, έφτασε τα 11 km / h. Επιπλέον, το 1892, οργανώθηκε μια μεγάλη περιοδεία της Λιέγης - της Βαστόνης - της Λιέγης. Αυτό το άθλημα είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις ευρωπαϊκές χώρες.
Οι αγώνες ποδηλασίας δρόμου χωρίζονται σε ομαδικούς και ατομικούς αγώνες. Σε έναν ομαδικό αγώνα, ο αθλητής που διασχίζει πρώτα τη γραμμή τερματισμού είναι ο νικητής. Στην αρχή, οι συμμετέχοντες διορίζονται σύμφωνα με την κατάταξη UCI (International Cycling Union). Οι άνδρες καλύπτουν απόσταση 239 χλμ, ενώ οι γυναίκες ανταγωνίζονται σε πίστα 120 χλμ. Τα μέλη της ομάδας έχουν το δικαίωμα να παρέχουν βοήθεια επισκευής στους συνεργάτες τους.
Οι αναβάτες πρέπει να διαιρέσουν σωστά τους ρόλους στην ομάδα. Η ικανή τακτική βοηθά στην ανάπτυξη ενός ηγέτη αθλητή και στην εξάλειψη των κενών των αντιπάλων.
Για αρκετά χρόνια, το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Θερινών Αγώνων περιελάμβανε έναν ομαδικό αγώνα δρόμου σε απόσταση 100 χιλιομέτρων. Ταυτόχρονα, η ομάδα είχε 4 αναβάτες και η έναρξη έγινε με ένα διάστημα 3 λεπτών. Θεωρήθηκε ότι η ομάδα ήρθε στη γραμμή τερματισμού εάν τουλάχιστον 3 μέλη της ομάδας κάλυψαν την απόσταση και ο χρόνος καταγράφηκε από το τρίτο μέλος της ομάδας που διασχίζει τη γραμμή τερματισμού.
Εάν σε έναν ομαδικό αγώνα όλοι οι αθλητές ξεκινούν ταυτόχρονα, τότε σε έναν ατομικό αγώνα ξεκινούν τον αγώνα με ένα διάστημα ενάμισι λεπτού. Το μήκος της πίστας για τον αγώνα είναι πολύ μικρότερο. Για τους άνδρες είναι 46,8 χλμ. Και για τις γυναίκες - 31,2 χλμ. Κατά τη διάρκεια ενός ατομικού αγώνα ποδηλασίας, οι αγωνιζόμενοι δεν μπορούν να βοηθήσουν τους συναδέλφους τους. Επιπλέον, η αεροδυναμική σκιά του μπροστινού ποδηλάτη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πλεονέκτημα.
Τα αγωνιστικά ποδήλατα είναι κατασκευασμένα από ελαφρύ ατσάλι, αλουμίνιο, τιτάνιο και ανθρακονήματα. Όλα είναι εξοπλισμένα με πνευματικά ελαστικά, στενά καθίσματα, φρένα και διακόπτες ταχύτητας. Το μήκος της μοτοσυκλέτας μπορεί να είναι το πολύ 2 μέτρα και το πλάτος του δεν υπερβαίνει τα 50 εκ. Το βάρος του εξοπλισμού κυμαίνεται συνήθως από 8 κιλά έως 10 κιλά.
Ο υποχρεωτικός εξοπλισμός για τους συμμετέχοντες στην ποδηλασία περιλαμβάνει ένα κράνος που μπορεί να τους προστατεύσει από τραυματισμούς στο κεφάλι. Για να αποφευχθούν ατυχήματα, έχει εισαχθεί ένας κανόνας σύμφωνα με τον οποίο οι αναβάτες πρέπει να διατηρούν απόσταση τουλάχιστον 2 m μεταξύ τους.
