Προερχόμενοι από την αρχαία Ελλάδα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν ξεχώρισαν αρχικά από μια μεγάλη κλίμακα και ένα ευρύ φάσμα συμμετεχόντων. Δεν υπήρχαν πάρα πολλά αθλήματα στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με την αναβίωση του Ολυμπιακού κινήματος τον 19ο αιώνα, η κατάσταση άλλαξε. Σήμερα οι Ολυμπιακοί διεξάγονται τακτικά και περιλαμβάνουν τόσο καλοκαιρινά όσο και χειμερινά σπορ.
Στον πυρήνα τους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητικές εκδηλώσεις διεθνούς κλίμακας που πραγματοποιούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στην αρχαιότητα, τέτοια παιχνίδια έγιναν μια εθνική εορτή, κατά τη διάρκεια της οποίας ξεχάστηκαν οι συγκρούσεις και οι αντιπαραθέσεις, αλλά με την έλευση του Χριστιανισμού, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν σημάδι παγανισμού και σταδιακά εξαφανίστηκαν. Οι ξεχασμένες παραδόσεις των Ολυμπιακών Αγώνων που υπήρχαν στην Αρχαία Ελλάδα αναζωογονήθηκαν μέσω των προσπαθειών του Βαρόνου Pierre de Coubertin, ο οποίος έγινε ενεργός δημοφιλής διεθνών αγώνων για αθλητές από όλο τον κόσμο.
Το σύγχρονο Ολυμπιακό κίνημα έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού. Σημαντικοί σύνθετοι αθλητικοί διαγωνισμοί με τη συμμετοχή παγκόσμιων αθλητικών αστεριών πραγματοποιούνται τακτικά, κάθε τέσσερα χρόνια. Στην αρχή, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν αποκλειστικά καλοκαίρι. Μόνο το 1924 προστέθηκαν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 του περασμένου αιώνα, οι "λευκοί" Ολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν σε ένα χρόνο με τους καλοκαιρινούς αγώνες, μετά από τους οποίους άλλαξαν δύο χρόνια για λόγους ευκολίας στην προετοιμασία για αυτό το σημαντικό γεγονός.
Κάθε Ολυμπιάδα έχει τον δικό της αριθμό και ο λογαριασμός διατηρείται από τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες, που πραγματοποιήθηκαν το 1896. Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες αριθμήθηκαν ακόμη και αν, για αντικειμενικούς λόγους, δεν πραγματοποιήθηκαν. Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έπρεπε να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες XII και XIII. Αλλά όταν αριθμούνται οι Χειμερινοί Αγώνες, λαμβάνονται υπόψη οι χαμένες Ολυμπιάδες.
Η κρίσιμη στιγμή για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η επιλογή του χώρου. Κατά κανόνα, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή παρέχει το δικαίωμα να διοργανώνει τέτοιες εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας όχι σε μια χώρα, αλλά σε μια συγκεκριμένη πόλη. Ταυτόχρονα, αρκετές πόλεις συνήθως συμμετέχουν στον διαγωνισμό, καθεμία από τις οποίες, μαζί με την εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή μιας συγκεκριμένης χώρας, υπερασπίζεται πλήρως την υποψηφιότητά της, παρουσιάζοντας σημαντικά επιχειρήματα σε μια έγκυρη επιτροπή.
Από τη δεκαετία του '60 του περασμένου αιώνα, ένας άλλος τύπος ανταγωνισμού εμφανίστηκε στο Ολυμπιακό κίνημα - τους λεγόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Παρακολουθούν παραδοσιακά αθλητές με ορισμένους περιορισμούς στην υγεία. Κατά κανόνα, τέτοιοι διαγωνισμοί για άτομα με ειδικές ανάγκες πραγματοποιούνται μετά τους κανονικούς Ολυμπιακούς Αγώνες και στους ίδιους αθλητικούς αγώνες. Οι παραολυμπιακοί αθλητές ανταγωνίζονται μεταξύ τους τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα.
Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες καταδεικνύουν ξεκάθαρα ότι ακόμη και οι σοβαρές σωματικές βλάβες δεν μπορούν να αποτελέσουν εμπόδιο στα υψηλά αθλητικά επιτεύγματα εάν ένα άτομο έχει πίστη στον εαυτό του και τη θέληση να κερδίσει.
