Υπάρχουν αρκετά αθλήματα όπου απαιτείται η προαναφερθείσα ικανότητα. Αλλά αξίζει να δώσετε την κύρια προσοχή στα ίδια τα προγράμματα παιχνιδιών, όπως το μπάσκετ ή το βόλεϊ. Εδώ, πού, πού, και εκεί είναι πραγματικά ζωτικής σημασίας να είσαι σε θέση να πηδήξεις ψηλά. Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το ύψος στο οποίο τραβιέται το δίχτυ και το δακτύλιο της μπάλας είναι προσαρτημένο. Γι 'αυτό οι έμπειροι εκπαιδευτές ακολουθούν μερικά απλά κόλπα για να βοηθήσουν έναν αθλητή να αναπτύξει τις μυϊκές ομάδες που χρειάζονται.
Οδηγίες
Βήμα 1
Ο ευκολότερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε βάρη. Αξίζει να ξεκινήσετε με τη ζώνη. Υπάρχει όμως ένα "αλλά" - το τρέξιμο με μια τέτοια μονάδα στο σώμα δεν είναι πολύ βολικό. Και δεν είναι απολύτως ασφαλές. Πράγματι, χάρη στη ζώνη, το βάρος του αθλητή αυξάνεται, το οποίο, με τη σειρά του, αυξάνει την κινητική του ενέργεια κατά τη διάρκεια της κίνησης. Αυτό, πρώτον, μειώνει την ευελιξία και την κινητικότητα του παίκτη, και δεύτερον, σε σύγκρουση, οι τραυματισμοί θα είναι πιο σοβαροί.
Βήμα 2
Ακριβώς έτσι ώστε κανείς να μην τραυματιστεί, ακόμη και οι παίκτες μπάσκετ που φορούν ζώνες βάρους, θα πρέπει να αναγκαστούν να παίξουν βόλεϊ. Ποια είναι η θεμελιώδης υπεροχή αυτού του παιχνιδιού έναντι του μπάσκετ; Δεν απαιτεί πολύ τρέξιμο και ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ παικτών. Και δεδομένου ότι το δίχτυ τεντώνεται αρκετά ψηλά, οι παίκτες θα πρέπει να πηδούν συχνά και πολλά για να παρακολουθούν την ιπτάμενη μπάλα.
Βήμα 3
Προωθεί την ανάπτυξη μυών στα πόδια, την περιοχή του ισχίου, την πλάτη, το κάτω μέρος της πλάτης και τους κοιλιακούς. Επιπλέον, αναπτύσσεται η αντοχή των παικτών. Όταν αφαιρούνται τέτοιες μονάδες στάθμισης, θα γίνει πολύ πιο εύκολο να κάνετε υψηλά άλματα, επειδή οι μύες θα έχουν χρόνο να συνηθίσουν το βάρος που τους προσέθεσε η ζώνη.
