Οι ενδέκατοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972 πραγματοποιήθηκαν στην ιαπωνική πόλη Σαπόρο από τις 3 έως τις 13 Φεβρουαρίου. Συμμετείχαν αθλητές από 35 χώρες, συνολικά 1006 άτομα. 35 σετ βραβείων παίχτηκαν σε 10 αθλήματα.
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60 του περασμένου αιώνα χαρακτηρίστηκε από μια πολύ δύσκολη παγκόσμια πολιτική κατάσταση. Η συνεχώς αυξανόμενη αντιπαράθεση μεταξύ της ΕΣΣΔ και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι τοπικές συγκρούσεις στη Νοτιοανατολική Ασία και άλλα σοβαρά παγκόσμια προβλήματα άφησαν το σημάδι τους στην ανάπτυξη του αθλητισμού γενικά και του Ολυμπιακού κινήματος ειδικότερα.
Στην 61η σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ), η οποία πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1964 στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας, εξετάστηκαν θέματα που σχετίζονται με τη διοργάνωση αγώνων και την απομάκρυνση των αθλητών της Νοτίου Αφρικής από τη συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964. Αυτό οφείλεται στη συνεχιζόμενη φυλετική διάκριση. Οι συμμετέχοντες σε κοινή συνάντηση των Διεθνών Αθλητικών Ομοσπονδιών και της ΔΟΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1965 στη Λωζάνη της Ελβετίας, εξέτασαν το πρόβλημα του αποκλεισμού της επιρροής της πολιτικής στο Ολυμπιακό κίνημα.
Παρά την πολυπλοκότητα της κατάστασης στον κόσμο, το Ολυμπιακό κίνημα έλαβε ακόμη μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη. Αυτό επιβεβαιώνεται από την επίσημα υποβληθείσα αίτηση με ημερομηνία 6 Οκτωβρίου 1965, που υποβλήθηκε από την ηγεσία της Εθνικής Ολυμπιακής Επιτροπής της Ιαπωνίας στον Πρόεδρο της ΔΟΕ. Ζήτησε να θεωρείται η πόλη του Σαπόρο υποψήφια για την τοποθεσία των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων ΧΙ το 1972.
Στην 64η σύνοδο της ΔΟΕ, που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη τον Απρίλιο του 1966, αποφασίστηκε το ζήτημα της επιλογής της χώρας υποδοχής για τους αγώνες των ενδέκατων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων 1972. Ο Σαπόρο κέρδισε το δικαίωμα να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς αγώνες νικώντας τον Φινλανδικό Λάχτι, τον Καναδά Μπανφ και την Αμερικανική Σολτ Λέικ Σίτι. Αυτά τα παιχνίδια ήταν οι πρώτοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες που πραγματοποιήθηκαν εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δυτικής Ευρώπης και οι τέταρτοι αγώνες εκτός αυτών των περιοχών (προκάτοχοι: Μελβούρνη 1956, Τόκιο 1964, Πόλη του Μεξικού 1968).
Διοργανώθηκαν διαγωνισμοί στο Ολυμπιακό Κέντρο Makomanai, όπου αγωνίστηκαν διαθάλαμοι, σκέιτερ, σκιέρ, σκέιτερ και παίκτες χόκεϋ, καθώς και στα κοντινά βουνά Teine (αλπικό σκι, luge, bobsleigh) και Eniva (κατηφορικά). Περίπου 550 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την προετοιμασία των αγώνων.
Ο μεγαλύτερος αριθμός μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σαπόρο (τρία χρυσά το καθένα) κέρδισε ο Σοβιετικός σκιέρ Galina Kulakova (αγώνες 5 και 10 χλμ., Ρελέ) και ο ολλανδός σκέιτερ Ard Schenck (αγώνες 1.500, 5.000 και 10.000 μέτρα). Η αίσθηση-ανακάλυψη ήταν οι Ιάπωνες αθλητές-άλτες από την αφετηρία 70 μέτρων: Akitsugu Konno, Yukio Kasaya, Seiji Aochi κέρδισαν και τα τρία χρυσά μετάλλια σε αυτό το άθλημα.
Όσον αφορά τον συνολικό αριθμό των μεταλλίων, η ομάδα της ΕΣΣΔ βγήκε με αυτοπεποίθηση στην κορυφή, απροσδόκητα για όλους, οι αθλητές από τη GDR έγιναν δεύτεροι, αποδίδοντας ως ανεξάρτητη ομάδα για δεύτερη φορά.
