Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου του 1972, δυστυχώς, δεν έγιναν διάσημοι για την αξία των διοργανωτών ή των αθλητών. Τότε έλαβε χώρα η τρομοκρατική επίθεση, η οποία έγινε ένα από τα πιο τρομερά γεγονότα που έσπασαν ποτέ τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες XX, που πραγματοποιήθηκαν στο Μόναχο τον Σεπτέμβριο του 1972, έγιναν διάσημοι για την παλαιστινιακή τρομοκρατική επίθεση κατά της ισραηλινής αντιπροσωπείας. Η ΔΟΕ, όπως και οι γερμανικές αρχές, γνώριζε καλά ότι θα πραγματοποιηθεί τρομοκρατική επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και αναλυτές προέβλεψαν ακόμη και 26 πιθανά σενάρια για τη διεξαγωγή της, έτσι ώστε οι διοργανωτές της εκδήλωσης να μπορούν να προσαρμόσουν τις ενέργειές τους και να παρέχουν προστασία στους κατοίκους του Ολυμπιακού Χωριό. Ωστόσο, δυστυχώς, τα απαραίτητα μέτρα δεν ελήφθησαν ποτέ.
Μέρος της αιτίας της τρομοκρατικής επίθεσης ήταν η απαγόρευση συμμετοχής της Παλαιστινιακής Ομοσπονδίας Νεολαίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες XX. Ο σκοπός της ομάδας «Μαύρος Οκτώβριος» ήταν η κατάσχεση εκπροσώπων της ισραηλινής αθλητικής αντιπροσωπείας για την επακόλουθη ανταλλαγή ομήρων με παλαιστίνιους τρομοκράτες, οι οποίοι ήταν εκείνη τη στιγμή στις φυλακές. Επιπλέον, τα σχέδιά τους περιελάμβαναν τη δολοφονία αρκετών αθλητών, η οποία θα επέτρεπε πρόσθετη πίεση στις ισραηλινές αρχές και ταυτόχρονα δεν θα συνδέονταν με την ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης με τους ίδιους τους πολιτικούς, οι οποίοι ήταν πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθούν.
Νωρίς το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου, 8 τρομοκράτες με εκπαιδευτικά κοστούμια και με σακίδια γεμάτα όπλα μπήκαν στο έδαφος του Ολυμπιακού Χωριού. Παρατηρήθηκαν, αλλά οι άνθρωποι που ήταν στο χωριό αποφάσισαν ότι ήταν αθλητές. Αφού έφτασαν στο κτίριο όπου ζούσαν οι Ισραηλινοί, οι τρομοκράτες έσπευσαν μέσα, πυροβόλησαν δύο αθλητές και ομήρους εννέα ατόμων. Τα χαμηλά προσόντα και η κακή επαγγελματική κατάρτιση των ανθρώπων που διεξήγαγαν τις διαπραγματεύσεις και η επιχείρηση για την απελευθέρωση των ομήρων προκάλεσαν το θάνατο και των 9 αθλητών που συνελήφθησαν, ενώ τρεις τρομοκράτες επέζησαν και αργότερα οι γερμανικές αρχές τους απελευθέρωσαν. Ένας πιλότος ελικοπτέρου και ένας αστυνομικός ήταν επίσης θύματα της επίθεσης.
Ήταν το 1972 που η ΔΟΕ αποφάσισε για πρώτη φορά ένα διάλειμμα στους αγώνες. Πολλοί αθλητές και καλεσμένοι έφυγαν από το Μόναχο φοβισμένοι για τη ζωή τους. Οι Ισραηλινοί αρνήθηκαν την έκδοση για δίκη των επιζώντων τρομοκρατών Samir Mohammed Abdullah, Abdel Khair Al Dnaoui και Ibrahim Masood Badran. Η φήμη των γερμανικών αρχών αμαυρώθηκε απελπιστικά και σύντομα δεν κατάφεραν να καθαριστούν από την ντροπή του Μονάχου. Αργότερα, δημιουργήθηκε μια ειδική αντιτρομοκρατική μονάδα στη Γερμανία, χάρη στην οποία η διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων για την απελευθέρωση των ομήρων έγινε πιο επιτυχημένη από το 1972.
