Το 1972, για πρώτη φορά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης. Η πρωτεύουσα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων ήταν η ιαπωνική πόλη Σαπόρο. Οι αγώνες διεξήχθησαν από 3 έως 13 Φεβρουαρίου.
Η Ιαπωνία δεν ισχυρίστηκε ότι ήταν η κορυφαία αθλητική δύναμη εκείνη την εποχή. Ως εκ τούτου, ο κύριος στόχος της Ιαπωνικής Ολυμπιακής Επιτροπής ήταν να καταδείξει τα κοινωνικά και οικονομικά επιτεύγματα της χώρας κατά τα μεταπολεμικά χρόνια. Πάνω από 4.000 δημοσιογράφοι έχουν λάβει διαπίστευση για τους αγώνες. Αυτό ήταν το πρώτο ρεκόρ της Ολυμπιάδας.
Ο Σαπόρο είχε ήδη λάβει το δικαίωμα να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1940, αλλά λόγω του πολέμου με την Κίνα, η Ιαπωνική Ολυμπιακή Επιτροπή εγκατέλειψε αυτήν την έντιμη αποστολή. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέστρεψαν στην Ιαπωνία μετά από 32 χρόνια. Αθλητές από 35 χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό του 1972, συμμετείχαν συνολικά 1006 αθλητές. Για πρώτη φορά, αθλητές από μια χώρα που δεν είναι χειμερινή, όπως οι Φιλιππίνες, αγωνίστηκαν στους αγώνες.
Στο Σαπόρο, 35 σετ βραβεύτηκαν σε 10 αθλητικούς κλάδους. Η πρώτη θέση στην ανεπίσημη κατάταξη μεταλλίων πήρε με αυτοπεποίθηση την ομάδα της ΕΣΣΔ. Σοβιετικοί αθλητές κέρδισαν 16 μετάλλια, συμπεριλαμβανομένων 8 χρυσών. Η δεύτερη θέση, απροσδόκητα για πολλούς, πήρε η εθνική ομάδα της ΛΔΓ, η οποία συμμετείχε στους χειμερινούς αγώνες για δεύτερη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας.
Η ηρωίδα των Ολυμπιακών ήταν η σκιέρ Galina Kulakova, η οποία κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια Ολυμπιακών στα ίδια παιχνίδια (αποστάσεις 5 και 10 χλμ και αγώνας ρελέ 4x7,5 χλμ.). Ένας άλλος ήρωας ήταν ο Ολλανδός Ard Skhkenk. Κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια σε πατινάζ ταχύτητας (1500μ, 5000μ και 10000μ). Αργότερα, μια ποικιλία τουλιπών ονομάστηκε προς τιμήν του στην Ολλανδία.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σαπόρο, η σπουδαία σκέιτερ Ίρινα Ροντίνα έγινε η πρώτη πρωταθλητής Ολυμπιακών Στη συνέχεια, έπαιξε μαζί με τον Alexei Ulanov. Η δεύτερη θέση στον διαγωνισμό ζευγών πήρε επίσης οι Σοβιετικοί αθλητές, ήταν η Lyudmila Smirnova και ο Andrei Suraikin.
Οι παραστάσεις των Ιάπωνων άλματα έγιναν μια πραγματική αίσθηση. Οι Ιάπωνες, που δεν βασίζονταν σε μεγάλη επιτυχία, πήραν ολόκληρο το βάθρο πηδώντας από μια εφαλτήριο εβδομήντα μέτρων. Αλλά πριν από αυτό, η ιαπωνική ομάδα είχε μόνο ένα ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο, που κέρδισε στους αγώνες του 1956 στο Cortino d'Ampezzo.
Οι Χειμερινοί Αγώνες του Σαπόρο χαρακτηρίστηκαν από τον αγώνα κατά του «επαγγελματισμού» στο Ολυμπιακό κίνημα. Ο Αυστριακός σκιέρ Karl Schranz αναβλήθηκε από τον διαγωνισμό. Είναι η δεύτερη φορά που υπέστη. Την πρώτη φορά που απογυμνώθηκε από το χρυσό του ολυμπιακό μετάλλιο στους αγώνες του 1968 στη Γκρενόμπλ. Ο Schranz τιμωρήθηκε για συμβόλαια με χορηγούς και διαφήμιση για κατασκευαστές αθλητικών ειδών. Εκείνα τα χρόνια, πιστεύεται ότι τα χρήματα δεν είχαν θέση στα ερασιτεχνικά αθλήματα.
Ήταν η αντιπαράθεση μεταξύ επαγγελματιών και ερασιτεχνών που έκανε την καναδική ομάδα χόκεϊ επί πάγου να μποϊκοτάρει τα παιχνίδια στο Σαπόρο. Οι Καναδοί παίκτες χόκεϊ επέμειναν να παραχωρήσουν στους αθλητές NHL το δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, επισημαίνοντας ότι οι σοβιετικοί παίκτες χόκεϊ είναι ερασιτέχνες μόνο «σε χαρτί». Αλλά το αίτημά τους δεν ικανοποιήθηκε, με αποτέλεσμα, οι ιδρυτές του χόκεϊ επί πάγου αρνήθηκαν να συμμετάσχουν εντελώς στον διαγωνισμό. Οι παίκτες του χόκεϊ της ΕΣΣΔ έγιναν νικητές, οι Αμερικανοί κατέλαβαν τη δεύτερη θέση και οι αθλητές της Τσεχοσλοβακίας κέρδισαν το χάλκινο.
Ένα ενδιαφέρον γεγονός: κατά τη διάρκεια της πρόβας για το άνοιγμα των αγώνων, ένας από τους θεατές επέστησε την προσοχή των διοργανωτών στην λάθος διάταξη των δαχτυλιδιών στην Ολυμπιακή σημαία. Σύμφωνα με τους κανόνες, οι δακτύλιοι είναι διατεταγμένοι με την ακόλουθη σειρά: μπλε, κίτρινο, μαύρο, πράσινο, κόκκινο. Αποδείχθηκε ότι η λανθασμένη σημαία είχε πεταχτεί σε όλους τους Χειμερινούς Αγώνες από το 1952. Και κανείς δεν πρόσεξε το λάθος.
