Η πρωτεύουσα των Ολυμπιακών Ολυμπιακών Αγώνων XV ήταν η πρωτεύουσα της Φινλανδίας - Ελσίνκι. Σύμφωνα με το σχέδιο, το Ελσίνκι έπρεπε να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1940. Μέχρι τότε, όλες οι κύριες αθλητικές εγκαταστάσεις και το Ολυμπιακό χωριό είχαν κατασκευαστεί, αλλά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος που ξεκίνησε το 1939 έκανε τις δικές του προσαρμογές. Μόνο 12 χρόνια αργότερα, το μεγάλο άθλημα επέστρεψε στο Ελσίνκι.
Τα εγκαίνια των Ολυμπιακών πραγματοποιήθηκαν στις 19 Ιουλίου. Χιλιάδες άνθρωποι χαιρέτησαν τον μεγάλο φινλανδό δρομέα Paavo Nurmi, στον οποίο είχε ανατεθεί η δύναμη να ανάψει την Ολυμπιακή φλόγα πάνω από το γήπεδο. Για πρώτη φορά, εκπρόσωποι 49 χωρών παρακολούθησαν τους Αγώνες. Συμμετείχαν 4925 αθλητές στο διαγωνισμό. Αυτό ήταν το πρώτο ολυμπιακό ρεκόρ για αυτά τα παιχνίδια.
Ιδιαίτερη σημασία για εμάς είναι το γεγονός ότι οι Αγώνες στο Ελσίνκι ήταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στους οποίους προσκλήθηκε μια ομάδα από τη Σοβιετική Ένωση. Εκτός από τους σοβιετικούς αθλητές, εκπρόσωποι της Γκάνας, του Νότιου Βιετνάμ, των Μπαχάμες, του Ισραήλ, της Γερμανίας, της Ταϊλάνδης, της Ινδονησίας, της Νιγηρίας, του Χονγκ Κονγκ, της Γουατεμάλας και των Ολλανδικών Αντίλλων έκαναν το ντεμπούτο τους στους αγώνες του 1952.
Στους αγώνες, 149 σετ βραβείων παίχτηκαν σε 17 αθλήματα. Στην ανεπίσημη κατάταξη των μεταλλίων, οι σοβιετικοί αθλητές, οι ντεμπούτες των Ολυμπιακών Αγώνων, μοιράστηκαν την πρώτη θέση με τους Αμερικανούς αθλητές.
Η αντιπαράθεση μεταξύ των ισχυρότερων ομάδων των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ επιδείνωσε τον αθλητικό αγώνα. Αρκεί να πούμε ότι κατά τη διάρκεια μιας ημέρας του διαγωνισμού, το παγκόσμιο ρεκόρ άλματος ενημερώθηκε 30 φορές.
Με αυτά τα παιχνίδια ξεκίνησε η αντιπαράθεση στον αθλητικό χώρο δύο πολιτικών συστημάτων. Σταδιακά, όλες οι αθλητικές δυνάμεις εντάχθηκαν σε αυτόν τον αγώνα. Μεγάλη πίεση ασκήθηκε στους αθλητές της ΕΣΣΔ, δεδομένης της δύσκολης πολιτικής κατάστασης εκείνης της εποχής. Για να χάσει τον τελικό 1/8 από τη γιουγκοσλαβική ομάδα, η ποδοσφαιρική ομάδα της ΕΣΣΔ τιμωρήθηκε σοβαρά και η ομάδα CDSA, η οποία αποτέλεσε τη βάση της Ολυμπιακής ομάδας ποδοσφαίρου της ΕΣΣΔ, διαλύθηκε εντελώς και όλοι οι παίκτες αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε άλλους κλαμπ.
Παρά τις πιέσεις αυτές, οι σοβιετικοί αθλητές έπαιξαν περισσότερα από άξια. Ο διάσημος σοβιετικός γυμναστής Viktor Chukarin έγινε πραγματικός ήρωας των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού, ήταν 31 ετών, πίσω του υπήρχε ένας πόλεμος και φασιστική αιχμαλωσία, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει ο πρώτος απόλυτος πρωταθλητής Ολυμπιακής στην καλλιτεχνική γυμναστική στην ιστορία της ΕΣΣΔ.
Αλλά το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία των σοβιετικών αθλημάτων απονεμήθηκε στη διάσημη δισκοβολία Νίνα Ρομάσκοβα (Ponomareva).
Συνολικά, σε αυτούς τους αγώνες, οι σοβιετικοί αθλητές κέρδισαν 71 μετάλλια, εκ των οποίων 22 από την υψηλότερη αξιοπρέπεια.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι είναι διάσημοι για ένα αστείο γεγονός. Έπεσαν στην ιστορία του Ολυμπιακού Κινήματος ως αγώνες που δεν έκλεισαν.
Στις 3 Αυγούστου, στην τελετή λήξης των Αγώνων, ο Πρόεδρος της ΔΟΕ Siegfried Engström έκανε μια επίσημη ομιλία, αλλά ξέχασε να εκφωνήσει την τελική φράση που ορίζει ο χάρτης: "Κηρύσσω κλειστούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες XV"
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ελσίνκι διήρκεσαν δύο εβδομάδες, αλλά δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.
