Οι αρχάριοι ποδοσφαιριστές συχνά εκπλήσσονται όταν βλέπουν μια κίτρινη κάρτα, την οποία βγάζει ο διαιτητής και την δείχνει στον παίκτη. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα περίεργο στην «κίτρινη κάρτα» - είναι απλώς μια οπτική χειρονομία του διαιτητή που αξιολογεί τις ενέργειες των παικτών.
Ιστορία καταγωγής
Η κίτρινη κάρτα είναι ένα μέσο διαιτησίας σε ορισμένα ομαδικά αθλήματα (χάντμπολ, ποδόσφαιρο). Απαιτείται για την αποφυγή παραβιάσεων και τον περιορισμό της επιθετικότητας του παίκτη στο γήπεδο.
Η κίτρινη κάρτα εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στον αγώνα Αγγλίας-Αργεντινής. Ο Αργεντινός παίκτης που αφαιρέθηκε δεν ήθελε να κατανοήσει την προφορική έκκληση του διαιτητή και συνέχισε να βρίσκεται στο γήπεδο για αρκετά λεπτά. Στη συνέχεια αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα καθολικό μέσο σηματοδότησης παραβιάσεων, με βάση την αρχή ενός φωτεινού σηματοδότη. Για ένα κανονικό αδίκημα απονέμεται μια κίτρινη κάρτα, για δύο κίτρινες κάρτες ή μια «σκληρή» παράβαση μια κόκκινη κάρτα αποδίδεται, που σημαίνει αποστολή.
κανόνες
Μια κίτρινη κάρτα μπορεί να εμφανιστεί σε έναν παίκτη για να παίξει με ένα χέρι (εκτός από ένα "έσχατο έσχατη λύση" όταν το άγγιγμα εμποδίζει ένα γκολ), σταματώντας σκόπιμα έναν αντίπαλο παίκτη, μπλοκάρισμα, τραχύ παιχνίδι. Επίσης, μπορεί να εμφανιστεί μια κίτρινη κάρτα για καθυστέρηση του παιχνιδιού (συχνή παραβίαση του τερματοφύλακα) και αντιαθλητική συμπεριφορά. Η διαφωνία με την απόφαση του δικαστή και τυχόν συγκρούσεις μπορεί επίσης να τιμωρηθεί με "γύψο μουστάρδας".
Κάτοχοι αρχείων
Η ταχύτερη κίτρινη κάρτα στην ιστορία του ποδοσφαίρου παραλήφθηκε από τον Willie Jones, διάσημο για την αγένεια του, στον αγώνα μεταξύ Μάντσεστερ Σίτι και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Του πήρε μόνο πέντε δευτερόλεπτα για να το κάνει αυτό.
Χρειάστηκε ενάμισι λεπτό στη διάσημη επαναστάτη Sally Muntari για να λάβει δύο κίτρινες κάρτες. Συνέβη στον αγώνα της Ιταλίας Serie A μεταξύ Ίντερ και Κατάνια.
Αστείες θήκες
Ο πιο «κίτρινος» αγώνας στην ιστορία των παγκόσμιων πρωταθλημάτων πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή ενός Ρώσου. Ο Ρώσος διαιτητής Valentin Ivanov στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 εξέδωσε 16 κίτρινες κάρτες στον αγώνα Πορτογαλίας-Ολλανδίας και έστειλε τέσσερις παίκτες. Η εκδήλωση έλαβε παγκόσμια απάντηση. Αν και ο επικεφαλής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου Sepp Blatter επέκρινε για πρώτη φορά το έργο του διαιτητή, αργότερα ζήτησε συγγνώμη από τον Ivanov - όλα τα χαρτιά εμφανίστηκαν άξια.
Ο Graham Paul, Αμερικανός, έδειξε τρεις κίτρινες κάρτες στον ίδιο παίκτη στον ίδιο αγώνα Αυστραλίας-Κροατίας. Σε γενικές γραμμές, οι δικαστικές «περιέργειες» και τα λάθη είναι σχεδόν αναπόφευκτες - το ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου είναι ένα δυναμικό παιχνίδι, πολλές στιγμές μπορούν να ερμηνευτούν με διαφορετικούς τρόπους. Ο κριτής πρέπει να κινηθεί γρήγορα στο γήπεδο και να διατηρήσει την απόλυτη συγκέντρωση. Πρέπει επίσης να είναι εντελώς αμερόληπτος. Αργά ή γρήγορα, μπορεί να υπάρχουν «αποτυχίες», επειδή «είναι ανθρώπινο να κάνει λάθη», όπως είπαν οι Ρωμαίοι.
