Η άρση βαρών στους σύγχρονους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες πρωτοεμφανίστηκε το 1896 στην Αθήνα. Έκτοτε, οι αθλητές ευχαρίστησαν με συνέπεια το κοινό με την αξιοσημείωτη δύναμή τους, με εξαίρεση τα 1900, 1908 και 1912, όταν δεν υπήρχαν αγώνες σε αυτό το άθλημα. Γυναίκες άρση βαρών αγωνίστηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ του 2000.
Η άρση βαρών είναι ένα τεχνικό και δυναμικό άθλημα. Η βάση του είναι η άρση όσο το δυνατόν βαρύτερου βάρους από τους αθλητές. Οι αθλητές εκτελούν δύο ασκήσεις με ένα βλήμα - αρπαγή και καθαρό και σπασμένο.
Από το 1896, το πρόγραμμα ανταγωνισμού αλλάζει συνεχώς. Οι αθλητές έκαναν μια πρέσα, μια ώθηση με δύο χέρια, μια ώθηση με ένα χέρι και ένα τσαντάκι. Η άρση βαρών αποτελείται πρώτα από τριάθλο και μετά πεντάθλο. Μόνο το 1973 ιδρύθηκε το δίαθλο, το οποίο εξακολουθεί να είναι ενεργό σήμερα, με ένα τραντάξιμο και ένα τρακ με δύο χέρια.
Οι αθλητές στα πρωταθλήματα και τους Ολυμπιακούς αγώνες εκτελούν την παράδοση. Αυτή η άσκηση συνίσταται στη λήψη ίσων και στη συνέχεια ανυψωμένων βραχιόνων του βαρύτερου βάρους για τον αθλητή. Η θέση της μπάρας στα τεντωμένα χέρια καθορίζεται από τους κριτές, μόνο τότε το βλήμα μπορεί να χαμηλώσει, διαφορετικά η απόπειρα δεν θα μετρηθεί.
Το snatch πραγματοποιείται ανυψώνοντας τη ράβδο με τηγανίτες πάνω από το κεφάλι του συμμετέχοντα σε μία επαληθευμένη κίνηση. Ο αθλητής "τραβά" το φορτίο απευθείας από την πλατφόρμα με ισιωμένους βραχίονες, οκλαδόν κάτω από αυτό. Ήδη με τη μπάρα πάνω από το κεφάλι του, ο άρση βαρών σηκώνεται, ισιώνοντας τα πόδια του.
Η ώθηση χωρίζεται σε δύο κινήσεις. Το πρώτο από αυτά είναι ότι ο αθλητής σκίζει το βλήμα από την πλατφόρμα και το βάζει στο στήθος του, καθισμένος ταυτόχρονα. Τότε ο αθλητής ανεβαίνει. Η επόμενη κίνηση είναι μια μισή στάση και μια απότομη ώθηση με το barbell προς τα πάνω σε ισιωμένους βραχίονες. Ταυτόχρονα, για ευκολία, τα πόδια μπορούν να απλωθούν προς τα πλάγια ή προς τα εμπρός και προς τα πίσω για καλύτερη στήριξη. Με την μπάρα κλειδωμένη από πάνω, ο αρσιβαρίστας θα πρέπει να τοποθετεί τα πόδια του στο επίπεδο.
Η άρση βαρών συνεπάγεται άμεσο ανταγωνισμό. Κάθε αθλητής δικαιούται τρεις προσπάθειες τόσο σε αρπαγή όσο και σε καθαρό και τρελό. Κατά την εμφάνιση του αποτελέσματος, αθροίζονται τα μέγιστα βάρη στην άσκηση.
Τα κορίτσια κάνουν τις ίδιες ασκήσεις με τους άντρες. Αλλά, φυσικά, με λιγότερα βάρη.
Όλοι οι αθλητές χωρίζονται σε διαφορετικές ομάδες, ανάλογα με το βάρος τους. Το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων έχει 8 κλάδους για άνδρες και 7 για γυναίκες. Ως αποτέλεσμα, παίζονται συνολικά 15 σετ μεταλλίων, ένα για τους αθλητές κάθε βάρους. Στους άνδρες διακρίνονται οι ακόλουθες κατηγορίες: έως 56, 62, 69, 77, 85, 94, 105 και πάνω από 105 κιλά. Οι γυναίκες χωρίζονται σε ομάδες κατά βάρος: έως 48, 53, 58, 63, 69, 75 και πάνω από 75 κιλά.
